Administracja wcale nie jest taka groźna  Jeśli uda Ci się wkleić zdjęcia zgodnie z wcześniejszymi zaleceniami to nie będzie żadnych problemów - obiecuję Jeśli jeszcze nie doszedłeś do wprawy to może dasz nam jakąś małą namiastkę trasy wycieczkowej wklejając zdjęcie.

W Lublinie niestety nie ma (mam nadzieje- jeszcze) stowarzyszenia ale laryngektomowani mają możliwość spotykania się w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym, który mieści się przy Alei Kraśnickiej 100. W 2012 roku spotkania odbywały się w każdy poniedziałek od godziny 11. W tym roku prawdopodobnie nic się nie zmieni. Zapraszam.

Życzę wszystkim powodzenia, mam nadzieję że teraz dodawanie zdjęć nie będzie stanowiło problemu  

1. L. Halczyk-Kowalik, Strukturalno-czynnościowe uwarunkowania tworzenia mowy po wycięciu nowotworu jamy ustnej, Logopedia;   red. S. Grabias, t. 35, Lublin 2006
2. G. Jastrzębowska, O. Pelc-Pękala, Mowa laryngektomowanych, Logopedia. Pytania i odpowiedzi, Opole 2001
3. D. Lipiec, Głos i mowa osób po laryngektomii, Diagnoza i terapia  w logopedii, red. J. Porayski-Pomsta, t. 7, Warszawa 2000
4. A. Pruszewicz, A. Obrębowski, Zrozumiałość mowy zastępczej u chorych po laryngektomii, Otolaryngologia polska, 1970, XXIV, 4
5. A. Pruszewicz i inni, Wpływ niektórych czynników socjalnych oraz psychicznych u laryngektomowanych na rehabilitację zastępczego    procesu komunikatywnego, Otolaryngologia polska, 1997 XXXI, 3
6. A. Pruszewicz, W sprawie klasyfikacji jakości głosu i mowy zastępczej   u laryngektomowanych, Otolaryngologia polska, 1975, XXIX, 5
7. M. Stecewicz, L. Halczyk-Kowalik, V. Posio, M. Sulikowski,   R. Kowalczyk, A. Rzewuska, M. Kamiński, Wymowa, wydolność połykania            i jakość życia chorych po wycięciu nowotworu jamy ustnej, Logopedia, red. S. Grabias, t. 35, Lublin 2006
8. J. Wieszczycka, Logopedyczna terapia mowy przełykowej,  Logopedia, red. S. Grabias, t. 35, Lublin 2006
9. M. Woźniewski, J. Kornafel, Rehabilitacja w onkologii, Wrocław 2010

Funkcjonowanie osoby po operacji krtani ulega nieodwracalnym zmianom. Pacjent musi podporządkować się pewnym zasadom, do których należy przede wszystkim dbanie o higienę i pielęgnację tracheostomy.
Ważne jest także by nie dopuścić do powstania stanu zapalnego lub odkładania się zaschniętej wydzieliny na brzegach tracheostomy. Dlatego też zaleca się przemywanie skóry wokół stomy wodą, bądź preparatami zalecanymi przez lekarza laryngologa. Warto również stosować obojętne maści i kremy by zapobiegać podrażnieniu skóry.
Osoby po laryngektomii nie powinny uprawiać niektórych sportów bo mogą być niebezpieczne dla zdrowia a nawet życia. Należy zrezygnować chociażby z pływania czy sportów ekstremalnych. W trakcie kąpieli, podczas kontaktu z wodą tracheostoma nie zamyka się automatycznie dlatego powinna  być zabezpieczona.   
        Niestety nawet kilka kropel wody powoduje napady kaszlu. W przypadku zalania tracheostomy należy jak najszybciej przechylić głowę  do dołu i wykrztusić wodę.
Po operacji poza koniecznością zmiany trybu życia zmienia się także wygląd szyi a nawet twarzy. Może on wprowadzić w zakłopotanie chorego  oraz przyciągać uwagę rozmówców lub ludzi spotkanych przypadkowo. By zminimalizować swój dyskomfort osoby po operacji mogą w różny sposób maskować zmiany zaistniałe w wyglądzie. Dostępne są różnego rodzaju filtry samoprzylepne, apaszki. Kobiety mogą także stosować, apaszki, i chusty oraz ozdobną biżuterię np. naszyjniki i kolie.

Po badaniach i rozmowie z pacjentem można przejść do ustalenia  metody rehabilitacji do których należy:

-nauka mowy przełykowej,  (wywoływanie dźwięcznego ructusu, poprzedzonego aspiracją, iniekcją, połknięciem lub wprowadzeniem powietrza przy pomocy  balonu Politzera),


-nauka mowy przetokowej,  (wykorzystywana jest tu proteza głosowa),


-zewnętrzne generatory drgań, czyli mówienie z użyciem laryngofonu (jest to aparat wytwarzający falę wibroakustyczną).

Całkowita laryngektomia jest zabiegiem bardzo okaleczającym. Pozbawia ona pacjentów możliwości naturalnego sposobu porozumiewania się. Jednak często jest jedynym wyjściem umożliwiającym dalsze życie.
  Polska ma jeden z najwyższych w Europie wskaźników zachorowań  na raka krtani i gardła dolnego. Występowanie tej choroby jest rzadsze u kobiet częstsze u mężczyzn. Rak krtani pojawia się zwykle u ludzi między 45 a 75 rokiem życia. W Polsce blisko 60% przypadków zachorowań rozpoznawanych jest w wysokim stadium zaawansowania miejscowego. Powoduje to, że w dalszym ciągu podstawową metodą leczenia chirurgicznego jest całkowita laryngektomia. W 2004 roku jak podaje NFZ wykonano w Polsce 1580 operacji usunięcia krtani. Odzyskanie utraconych funkcji związanych z komunikacją jest możliwe dzięki terapii logopedycznej i wywołaniu zastępczego głosu.
Z rozmów z laryngektomowanymi oraz z przeprowadzonych badań wynika, że pomimo tak strasznej choroby jaką jest nowotwór można sobie poradzić, żyć i pracować, aktywnie uczestnicząc w życiu społecznym.
   Kształtowanie nowych umiejętności związanych z odzyskaniem mowy    to zadanie, które przynosi niezwykłą radość i satysfakcję nie tylko logopedzie ale i chorym bo dzięki rehabilitacji mogą odzyskać głos.
W dzisiejszych czasach nie trzeba już ograniczać się tylko do tworzenia mowy przełykowej, ale można iść na przód. Mówię tu o protezie głosowej, która umożliwia uzyskanie głosu przetokowego. Głos przetokowy, jest silniejszy, bardziej wyrazisty, możliwy do uzyskania w kilka dni po implantacji protezy i co najważniejsze nie wymaga tak dużego wysiłku w trakcie nauki.